نویسنده: علیرضا منصوری 

153 صفحه / رقعی 

شمارگان: 1000 نسخه 

نوبت چاپ: اول ــ 1401 

اعتماد به دیگران یکی از مهمّ­ترین پایه­های زندگی اجتماعی انسان­هاست که فقدان آن منجر به فروپاشی گروه­ها و جوامع می­گردد. این اصل مهم، در عین حال، دارای ملاک­ها و شاخصه­هایی است که رعایت آن­ها ضروری می­نماید، چرا که اعتماد کامل، از یک سو و عدم اعتماد از سوی دیگر، هر دو مضر هستند. پژوهش حاضر که با روش کتابخانه­ای و به شیوه­ی توصیفی و تحلیلی به بررسی موضوع شاخص­ها و قلم­روشناسی اعتماد به دیگران از منظر آیات نورانی قرآن کریم و روایات پرفروغ اهل­بیت : پرداخته است، این امر را در ابعاد اعتماد به خدا، اعتماد فردی و اعتماد اجتماعی نیز بررسی کرده است. از اعتماد به خداوند در آموزه­های دین اسلام به توکّل نیز تعبیر شده است لذا طبق آیات و روایات، انسان نه تنها باید به خداوند توکّل داشته باشد، بلکه لازم است که تلاش کند تا به مرحله تسلیم و رضا نیز برسد. در بُعد اعتماد فردی هم انسان نیاز است نسبت به همسر و فرزندانش تلاش کند تا اعتماد را هرچه بیشتر افزایش دهد و این امر با روش­هایی همچون: محبّت کردن و مشورت گرفتن حاصل می­شود. نسبت به دیگر افراد جامعه نیز هرچند لازم است حسن­ظنّ را سرلوحه قضاوت کردن درباره آن­ها قرار دهد، اما برای اعتماد به آن­ها ضروری است شناخت کافی ایجاد شود زیرا بدون شناخت، اعتماد کردن خلاف آموزه­های اسلامی است. همچنین در بُعد اعتماد اجتماعی باید توجّه کرد که بقای هر جامعه به وجود آن بستگی دارد از این رو ضرورت دارد برای افزایش اعتماد اجتماعی تلاش شود. از جمله مواردی که منجر به افزایش اعتماد اجتماعی می­شود گسترش عدالت و برابری، نظارت و کنترل همگانی و عدم قومی­گرایی و نژاد پرستی است. یک اصل مهم و حائز اهمیّت این است که فقدان اعتماد اجتماعی، جامعه را به فروپاشی می­کشاند و آثاری همچون: رواج دروغ­گویی، کلاه­برداری، تهمت، شایعه و سوءظن را درپی­دارد که در پژوهش حاضر موارد فوق به صورتی مبسوط از دیدگاه قرآن و روایات بررسی شده و علاوه بر بیان راه­کارهای افزایش اعتماد، میزان و محدوده آن با استفاده از آموزه­های اسلامی بیان شده است.