از پیش چشمم دور کن شهر فرنگت را

دیگر نخواهم دید دنیای قشنگت را

این روزها از سایه ی خود هم گریزانم

بیرون بکش از کفش تنگم پای لنگت را

حتی لباسم بس که کوتاه آمدم افتاد

از آبروداری کشیدم بار ننگت را

آری من آن رودم که در این راه بالاجبار

با هر تماسی میزنم بر سینه سنگت را

یا دست بردار از سرم تا بی تو خواهم مرد

یا در سرم خالی بکن یکجا تفنگت را